Έσπρωξα, σχεδόν, τον Μιχάλη μέσα στην γκαλερί. Ένας νέος φωτογράφος παρουσιάζε για πρώτη φορά τη δουλειά του. Είχε φωτογραφίσει γυναικεία πρόσωπα σε διάφορες αποχρώσεις του μωβ και του κόκκινου σε μεγάλα μεγέθη και ύστερα τα είχε κόψει σε κομμάτια και τα είχε κολλήσει στον τοίχο. ʼπλωσα το χέρι μου σε ένα απο τα κομμάτια και έπεσε κάτω. Το κόλλησα βιαστικά και...
ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΚΟΛΛΑΕΙ ΕΔΩ
Έσπρωξα, σχεδόν, τον Μιχάλη μέσα στην γκαλερί. Ένας νέος φωτογράφος παρουσιάζε για πρώτη φορά τη δουλειά του. Είχε φωτογραφίσει γυναικεία πρόσωπα σε διάφορες αποχρώσεις του μωβ και του κόκκινου σε μεγάλα μεγέθη και ύστερα τα είχε κόψει σε κομμάτια και τα είχε κολλήσει στον τοίχο.
ʼπλωσα το χέρι μου σε ένα απο τα κομμάτια και έπεσε κάτω. Το κόλλησα βιαστικά και… ανάποδα. Τελικά δεν εχει και τόση σημασία, σκέφτηκα και το άφησα όπως ήταν.
Στην έξοδο μας πλησίασε η γκαλερίστα και μας ρώτησε την άποψη μας. Εγκωμίασα τον καλλιτέχνη με όλη εκείνη την αναγκαία ψεύτικη ευγένεια, που σε απαλλάσσει από ανούσιες συζητήσεις που δεν έχουν τέλος. Αλλά δεν της αρκούσε αυτό, επέμενε να γράψουμε κάτι και στο «Βιβλίο των εντυπώσεων». Ο Mιχάλης με κοίταξε ειρωνικά με εκείνο το γνωστό του ύφος, σαν να μου έλεγε «καλά να πάθεις».
Πήρα το μολύβι και έγραψα:
«Όταν όλα τα κομμάτια μπουν στη σωστή τους θέση, τότε διαπιστώνουμε την αρμονία των πορτρέτων του Ν.Σ»
Υπογραφή: Μιχάλης
Κώστας Μασσέρας