Η φωτογραφία είναι καταγραφή ιστορίας. Μιας στιγμιαίας και απόλυτα υποκειμενικής ιστορίας. Η ιστορία μιας στιγμής ενός ανθρώπου, ενός ελαφιού ή ενός χώρου. Η φωτογραφία, επίσης, είναι πληροφορία. Η πληροφορία που μεταφέρεται μπορεί να είναι αισθητικού ή καθαρά ιστορικού περιεχομένου. Αυτό ίσως αλλάζει τελικά την αξία της κάθε φωτογραφίας.
Λέω "ίσως". Δεν γνωρίζω: είναι η Τέχνη σημαντικότερη από την Ιστορία; Όποιος γνωρίζει την απάντηση σε αυτό το ερώτημα, γνωρίζει και την απάντηση εάν μια αισθητική φωτογραφία είναι σημαντικότερη από μια ιστορική φωτογραφία.
Κάτι ακόμα: η φωτογραφία είναι ένα καλλιτεχνικό είδος που, σήμερα τουλάχιστον (στη ψηφιακή εποχή), φαίνεται πως έχει απελευθερωθεί σε μεγάλο βαθμό από κάθε είδους τεχνικές δυσκολίες. Δυσκολίες που κάνουν άλλες μορφές Τέχνης απόλυτα απροσπέλαστες σε πολλούς (μουσική, ζωγραφική, γλυπτική…)
Κι όμως.
Λόγω αυτής της απελευθέρωσης γίνεται, κατά την άποψή μου, εμφανής η πραγματική φύση και η πραγματική δυσκολία που υπάρχει πίσω από την εκφραστική, ιδιαίτερη, δυνατή φωτογραφία, αυτήν που “ισούται με χίλιες λέξεις”: το γεγονός ότι δεν αρκεί να πατήσουμε το κουμπάκι έχοντας κάνει τις σωστές ρυθμίσεις πριν, αλλά το γεγονός ότι μια φωτογραφία για να την βγάλουμε, πρέπει πρώτα να την έχουμε “δει” και να την έχουμε αισθανθεί, ενώ δεν υπάρχει.
Λίγα Λόγια για τον Περικλή Λιακάκη
Ο Περικλής Λιακάκης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε σύνθεση στην Ανώτατη σχολή μουσικής και παραστατικών τεχνών της Βιέννης. Για τα έργα του πήρε βραβεία και υποτροφίες από το αυστριακό πρωθυπουργικό γραφείο, τη μουσική ακαδημία του Γκρατς, της Βιέννης κλπ. Παρακολούθησε σεμινάρια φωτογραφίας με τον Νίκο Οικονομόπουλο. Ατομική έκθεση στην Depot gallery το 2017. Ζει στη Βιέννη, διδάσκει στο μουσικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης, Σύνθεση και ανώτερα θεωρητικά από το 2002 και έχει θέση Επίκουρου καθηγητή.
https://www.ifocus.gr/visual-stories/presentation/1721-periklis-liakakis-skepseis-gia-ti-fotografia#sigProId4501a0fafa