Το ifocus.gr φιλοξενεί φωτογράφους και φωτογραφικές ομάδες από την περιφέρεια. Σε αυτή την παρουσίαση ο Λεωνίδας Φραγκούλης από το Αγρίνιο, εκθέτει δουλειά και σκέψεις του πάνω στη φωτογραφία.

Ποιά ήταν η αφορμή ή ποιό γεγονός σας οδήγησε στον δρόμο της φωτογραφίας;

Με τα της φωτογραφίας άρχισα να ασχολούμαι από τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου ίσως και νωρίτερα. Σε μια αποθηκούλα, στην διπλανή αυλή του σπιτιού μου, ένας νεαρός δάσκαλος είχε στήσει σκοτεινό θάλαμο. Στην αρχή με φώναζε για να τον βοηθώ. Κράτα αυτό, άνοιξε την βρύση, άδειασε το λεκανάκι, κλπ. Κόλλησα Χημικά, χαρτιά, μεγεθυντής, μικροσυσκευές, και μέσα από ένα κόκκινο φως ξεπηδούσαν εικόνες ασπρόμαυρες και κρεμιόντουσαν στο σχοινί με μανταλάκια να στραγγίξουν. Τι άλλο θέλει ένας πιτσιρικάς για να σαλτάρει ?

Το επόμενο ερέθισμα ήρθε μέσα από ένα ντουλάπι στο οποίο περίμενε μια Γερμανική φωτογραφική μηχανή Bilora Bella 3c του 1955. Με αυτή την μηχανή έβγαλα μια φωτογραφία, σε μια χειμωνιάτικη εκδρομή, τον Ιανουάριο του 1977 ετών 14 - η οποία ακόμη και σήμερα μου μεταφέρει μια ακαθόριστη ανησυχία, κάτι μυστηριώδες που δεν είχε σχέση με την αναζήτηση του όμορφου για το οποίο όλοι πασχίζουμε στα πρώτα φωτογραφικά μας βήματα..

Οι σπουδές σας πάνω στην αρχιτεκτονική είναι ένα εργαλείο χρήσιμο όσον αφορά στη φωτογραφία και αν ναι σε τι βαθμό σας βοήθησαν να χτίσετε τη φωτογραφική σας ματιά; Μπορείτε να βρείτε κοινά σημεία ή αλληλεπίδραση στις προαναφερθείσες μορφές τέχνης;

Σίγουρα, η αρχιτεκτονική παιδεία γονιμοποιεί και συχνά καθορίζει την φωτογραφική ματιά αφού η γεωμετρική ανάγνωση του κόσμου βρίσκεται στην βάση και των δύο τεχνών. Επίσης ένα άλλο κοινό σημείο των δύο τεχνών νομίζω ότι βρίσκεται στις διερεύνηση του κόσμου μέσω της δισδιάστατης προβολής του «επί χάρτου». Μόνο που στην αρχιτεκτονική το στάδιο αυτό είναι προπαρασκευαστικό ενώ στην φωτογραφία αποτελεί το τελικό προϊόν. Η Αρχιτεκτονική χρησιμοποιεί την φωτογραφία και η Φωτογραφία αντλεί ένα μεγάλο μέρος του σκηνογραφικού της υλικού από την αρχιτεκτονική. Πάντως καλό είναι να μην συγκρίνουμε και πολύ τις δύο τέχνες γιατί η μεν πρώτη είναι συγχρόνως και επιστήμη, ενώ η δεύτερη παραμένει τέχνη μεν, φτωχή τέχνη δε.

Τι αποτελεί έμπνευση για εσάς;

Πρωτίστως οι αντιφάσεις και τα παράδοξα που δημιουργούνται μέσα στις πόλεις. Επίσης, τα πρόσωπα (όχι μόνο των ανθρώπων) δεν παύουν να δίνουν ερεθίσματα.Η βασικότερη όμως επιρροή είναι η καθημερινή μου συναναστροφή με τα μέλη της φωτογραφικής ομάδας art8 στην πόλη μου το Αγρίνιο.

Υπάρχουν φωτογράφοι που θεωρείται, πως σας έχουν επηρεάσει και ποιοι είναι αυτοί;

Ναι υπάρχουν κάποιοι. Ο Luigi Ghirri (μόνιμος συνεργάτης του σπουδαίου σύγχρονου Ιταλού αρχιτέκτονα Aldo Rossi και πρωτοπόρος του έγχρωμου) ήταν για μένα μια αποκάλυψη και αφορά κυρίως το κομμάτι των ενδοαστικών αναζητήσεων. Επίσης, βλέπω με πολύ σεβασμό τις φωτογραφίες του Κώστα Μπαλάφα, όχι τόσο σαν τρόπο αλλά κυρίως σαν ήθος και στάση ζωής. Μου αρέσει το πώς συμπορεύθηκε με την τέχνη του αυτός ο άνθρωπος.

 Η φωτογραφίας σας είναι σιωπή ή κραυγή;

Δεν μπορώ να απαντήσω διότι δεν υπάρχει τέτοια πρόθεση. Η φωτογραφία μου δεν είναι ρεπορταζιακού τύπου. Το πολύ πολύ να της αναγνωρίσω μιαν ειρωνική και ενίοτε σατυρική διάθεση, αλλά ως εκεί

Η εικόνα περιγράφει τμήματα του υπαρκτού κόσμου και της πραγματικής ζωής. Η δική σας οπτική συντάσσεται με το παραπάνω; Κι αν όχι μπορείτε να τεκμηριώσετε τον αντίλογο;

Η φωτογραφική εικόνα χρησιμοποιεί χωρικά και χρονικά θραύσματα του υπαρκτού κόσμου προκειμένου να συνθέσει μια δική της ιστορία. Επομένως δεν περιγράφει και κυρίως δεν αντικαθιστά την πραγματική ζωή και ούτε αποτελεί αδιάσειστη απόδειξη της ύπαρξής της.

Στο ifocus.gr φιλοξενούμε δύο από τις θεματικές σας, πορτραίτα και urban comments. Θα ήθελα, παρακαλώ, να μας προσδιορίσετε τη θέση σας στον χώρο της φωτογραφίας μέσα από τις δυο αυτές θεματικές.

Εγώ το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι ενδιαφέρομαι για αυτές τις δύο θεματικές, αλλά και για ένα σωρό άλλες όπως για την αρχιτεκτονική φωτογραφία, την φωτογραφία Θεάτρου, κ.α. ʼλλωστε στην φωτογραφία χρειάζεται μεγάλη πειθαρχία και ικανότητα στόχευσης προκειμένου να εντρυφήσεις βαθιά σε κάποια θέματα, και εγώ μάλλον δεν διαθέτω αυτές τις αρετές. Επομένως η θέση μου στον χώρο της φωτογραφίας είναι διαρκώς μετακινούμενη και ενίοτε αναζητούμενη.

Τα πορτραίτα (βλ. εδώ) σας αντανακλούν τον εσωτερικό σας κόσμο ή αναδύουν κάτι μέσα από τον ψυχισμό του φωτογραφιζόμενου; Γιατί λείπει το χρώμα;

Θεωρώ πως ο φωτογράφος φωτογραφίζει πάντα τον εαυτό του και αυτό που νομίζει η πιστεύει ότι είναι ο κόσμος. Σκαρώνει ιστορίες με εικόνες, που συνεχώς και μάταια, μάλλον, προσπαθούν να σχηματίσουν το σύμπαν του. Η απουσία χρώματος εδώ, προκύπτει από την ανάγκη σχολιασμού της απόρριψης ενός κοινά αποδεκτού και αναγνωρίσιμου κόσμου. Ένα έγχρωμο πορτραίτο προσδένεται ευκολότερα στην αντικειμενική πραγματικότητα. Φέρει αδιαμφισβήτητες κοινές αναφορές.

Η έγχρωμη θεματική, που αποκαλείτε και βασικό σας θέμα, είναι εικόνες που άπτονται της αστικής καθημερινότητας. Τι είναι αυτό που σας ελκύει περισσότερο στην καθημερινότητα; Και γιατί εδώ το χρώμα είναι κυρίαρχο;

Η καθημερινότητα στις πόλεις αποτελεί μια διαρκή πρόκληση για τον φωτογράφο. Αντιφάσεις, στοιχεία grotesque, σύγχυση των πραγμάτων μέσω πολλαπλών αντανακλάσεων, ασύμβατες μεταξύ τους δραστηριότητες, κλπ, κλπένα διαρκές Θέατρο in vivo. Εδώ το χρώμα έχει επιλεγεί γιατί θεωρώ ότι εντείνει περαιτέρω την ήδη πολύπλοκη και συνεχώς ανανεούμενη αστική εικονογραφία.

Σε τι βαθμό επεξεργάζεστε τις εικόνες σας και τι πρόγραμμα χρησιμοποιείτε;

Ααατώρα ζητάτε τα απόκρυφα μυστικά ενός επτασφράγιστου μυστικού

Παρόλα αυτά θα σας πω ότι η συνταγή γίνεται με Lightroom συνοδεία πολλών τσιγάρων. Ο βαθμός επεξεργασίας δεν νομίζω ότι έχει κάποια σημασία ούτε είναι μετρήσιμος. ʼλλωστε, προς τα έξω θα βγει πάντοτε το τελικό αποτέλεσμα και ποτέ η διαδικασία επίτευξής του.

Είναι η καλλιτεχνική φωτογραφία ως τέχνη και η ενασχόληση με αυτήν, ένα είδος πολυτέλειας στις μέρες μας;

Γνωρίζετε εσείς κάποια περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας κατά την οποία να μην παρήχθη τέχνη ?

Θα ήθελα να κλείσουμε αυτήν τη συνέντευξη με ένα αγαπημένο σας ορισμό για τη φωτογραφία είτε αυτός προέρχεται δια στόματος ενός μεγάλου φωτογράφου ή πηγάζει από σκέψεις δικές σας πάνω στη Φωτογραφική Τέχνη.

Θα απαντήσω εμπλουτίζοντας κάτι που απάντησα σε προηγούμενη ερώτησή σας:

«Η φωτογραφία είναι μια διαδικασία δημιουργίας νέων ΄ ιστοριών χρησιμοποιώντας χωρικά και χρονικά θραύσματα του υπαρκτού κόσμου και αποκτά την δυνατότητα να γίνει τέχνη όταν και εφόσον προτείνεται ως τέτοια.»

.

Bio:

Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Μάϊο του 1963. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στην Βενετία απ' όπου και αποφοίτησε τον Νοέμβριο του 1990. Ζει και εργάζεται στο Αγρίνιο όπου διατηρεί γραφείο αρχιτεκτονικών μελετών και αρχιτεκτονικής φωτογραφίας.